| පැටවුන්ගෙ ඇදය ගැන කවි ලියන, | බුම්මාන |
| මහවුන්ට, කකුළුවොම දෙති ඉහළ | සම්මාන |
| ධීවරයො හෙට ඇවිත් අඩු දෙකෙන් | අල්ලාන |
| දියහැලියෙ දැම්ම විට පිළිස්සෙයි | අම්බාන |
| රතු රෝස මල් පුදති පිනට ලද | රුව වතේ |
| සල්ලාල සමනල්ලු පැණි උරති | හිතුමතේ |
| හැලෙන පියපත්, පෙති ව පිපුන කල | තුරු මතේ |
| ඉකි බිඳින කොඩ මල්හි බිහි වුණේ | එම කැතේ |
| කැකුළු මුකුලිත කරන නටුවෙන්ම | උගුළුවා |
| බබරුන්ව එල්ලන්න දැල වියයි | මකුළුවා |
| අකල් මල් කැකුළකට මළ බබර | පණ යවා |
| කැප්පෙටිය අතු අකුල මකුළු දිවි | වැනසුවා |
| මිලින හිරු වළදාන සිඳු සුසානය | දෙසින් |
| සඳක් තරු පන්තියට පැමිණ ඇඳුරිඳු | වෙසින් |
| එළි ජනන පාඩමයි උගන්වන්නේ | තොසින් |
| දවල් සුද ලබනු අටි ඇතිව රෑ නුබ | කුසින් |
| ලපේ හන්ගමින් පුරසඳ | වැණුවාට |
| ඔපේ පොත්තෙ විතරයි පුන්පොහො | රෑට |
| ලිපේ පුළිගුවත් තනියම දෙයි | පාට |
| අපේ මළණුවන් රැවටුණි දෝ | කාට |
| මලේ පිරෙන රොන් ඇති මල්වර | දාට |
| ලොලේ කර වහති නිලමැස්සොත් | ඊට |
| හැලේ මිලින වී කුසුමත් පෙති | පාට |
| මලේ, නාඩපන් මල උබෙ | නූනාට |
| සිනේ රූ පෙමින් විසිතුරු | කෙරුවාට |
| උණේ ගැනෙන හැටි විරහව ආ | දාට |
| සෙනේ දිය සොයා කතරේ | දිව්වාට |
| අනේ මිරිගුවෙන් පල නැහැ | තිබහාට |
| ගෙලේ පෙම නමින් මාලය | බැඳුනාට |
| මලේ, මොකද ගෙල සිරකරගෙන | ඊට |
| පැලේ පහන වෙත ඉගිලෙන | මෙරුවාට |
| සිලේ උණුහුමයි හිටියේ | පරහාට |
| මැවී වැදිරියක් ,ජනපද | කලණීට |
| දැවී නැවුණු ලෙස, පතිවත | තිබුණාට |
| නොවී කුමරියක්, බඹසර නැති | මෑට |
| සෙවීමට රුවක් ලොව හැකිවෙද | කාට |
| ඇඟේ අවුලුවන් හිමිකම | කීවාට |
| "නගේ, මතු සසර උබ මගෙ " | පැතුවාට |
| සගේ රැළ උබෙන් "යළි එනු" | යැද්දාට |
| නැගේ ගිනි කදන් මතු උපදින | දාට |
| ළයේ පිපුන පෙම් මල් | පරවූවාට |
| දියේ නෙළුම ලෙස පිපියන් | හැමදාට |
| වියේ සිදුර දුටු කණ | කැස්බෑවාට |
| මයේ මළනුවන් අරුතක් දෙයි | ඊට |
| කුසේ හුලං රෝදෙට | පුරවන්නේ |
| පිය තුම අද උදයෙත් | බඩගින්නේ |
| පවුලේ මුළු බර පැඩලෙට | දෙන්නේ |
| බයිසිකලෙන් ඔහු වැඩටයි | යන්නේ |
| වලෙහි ගොඩෙහි රෝදය | කැරකෙන්නේ |
| සමබර ලෙස යයි සමතල | තැන්නේ |
| කඳු නැගලා පල්ලම්ද | බහින්නේ |
| ජීවන රෝදෙද මෙලෙස | බැමෙන්නේ |
| හති දමමින් පැඩලය | පාගන්නේ |
| ඒ හුස්මයි අප හට පණ | දෙන්නේ |
| දහදිය කැට සුළඟේ | පාවෙන්නේ |
| ඒ සුවඳයි බත් ඇට මුසු | වෙන්නේ |
| දිය කපනා සේ සුළං | කපන්නේ |
| රතු ඉර පැඩලයෙ වේගෙ | හදන්නේ |
| හැඩලයෙ බැදි පඩුරේ | බලයෙන්නේ |
| නිවසට එන තුරු දෙවි | රැකදෙන්නේ |
| පඩි දින එන තුරු ඇඟිලි | ගනින්නේ |
| මසකට දවසක් සඳ | පායන්නේ |
| පොඩි බඩු මල්ලක් හැඩලයෙ | ඉන්නේ |
| ටොෆී දෙකක් මට නෑ | වරදින්නේ |
| රතු පාටින් දිලිසෙන තරු අතරින් පුර | හඳ එනවා |
| පිතු පැල්පත එළිපත්තේ හිඳ තවමත් | වැළපෙනවා |
| නෙතු රැවටුණු දහසක් අතරේ මගෙ පුතු | නිදියනවා |
| පුතු හින්දා දෙව්ලිය වූ, මම රෑ හීනෙට | වෙනවා |
| පොළවෙත් මිණි අහිමි නිසා පුතු සිත දරදඩු | වූවා |
| මුවහත් පිහියේ දාරය ආදර රුහිරය | නෑවා |
| හිරබත් අවසන් වන දා මගෙ ලේ බිඳු මිණි | වේවා |
| සිරිකත් මැදුරට වඩමා ඇගෙ ගෙල මණි | පළදාවා |
| අජසත් කෙලෙසුන් පරදා නිවන් පුරෙහි | රජ වෙනවා |
| සිරිමත් පුතු වෙලා එදා උබ මගෙ කුස | උපදිනවා |
| සැරියුත් මහ සඟ ගිය මඟ මගේ පුතුට | එළිවෙනවා |
| කිරිබත් දානය පුදලා උබේ මවුත් | සැනසෙනවා |
| පොළවෙන් වතුර ඇද බිමටම අත | සෝදා |
| අහසින් දෙරණ වෙත වෙයි කවදත් | බාදා |
| කලකින් දිය නොදී රළු නියගය | සාදා |
| සැණෙකින් විසුණු කළ අරුමය වැසි | ආදා |
| දිනකර වැහිවළාවට නතු | වී යද්දී |
| ගොරතර සුළඟ සමගිව මහ | වැසි එද්දී |
| කඩදොර පන්සලේ පිළිමය | යට වෙද්දී |
| ගගතෙර ඉතුරුණා මිහිමව | අඩවද්දී |
| නායට දෙපළු වූ සාමස්සර | කන්දේ |
| දෑහෙට කදුළු උතුරන මැසිවිලි | සද්දේ |
| යායට ගිලුණ පැල්පත් මුදුනත් | මැද්දේ |
| නාහෙට දුගඳ කුණු කඳු මුහුදට | ඇද්දේ |
| සාගර ජලය ලුණුරස අරුමයක් | නොවේ |
| සෝබර කඳුළු ගඟුලැලි මුහුදටම | පෙවේ |
| ආදර හදැති මිහි දෙවිවරු මෙයට | තැවේ |
| සාදර දෑත දෙයි, විත් පොදි බැදන් | නැවේ |
| පොලයෙන් රටක ඉරණම දෙවි වෙත | පුදනා |
| බලයෙන් රටවැසියො තව අසරණ | කරනා |
| නිරිඳුන් වැඩවසන දෙරණට දුක | වඩනා |
| මෘගසන් වැස්ස එන්නට අතැගිලි | ගණිනා |
| අව පසළොස්වක අටවක කලු බිඳ පුරසඳ පායා වෙසක් | දිනේ |
| බෝ පත් අතරින් එළිය පෙරෙන තැන පැදුරක හිඳ වැලි මළුව | කොනේ |
| පින්බර මුහුනැති අත්තම්මෙක් අද නවගුණ වැල ගණිනවා | පෙනේ |
| පුර අව දෙපසම සඳට උරුම බව දැන් දැන් මට වැටහේය | අනේ |
| පුන්සඳ තරු දස දහසක් මැඩගෙන එළිය කරන රඟ පොළෝ | තලේ |
| මන්දාරම් වැහි වළාකුලක් විත් සැණෙකින් බිඳිනා අරුම | බලේ |
| කම් පල විස්වාසය ගිලිහෙන ලොව අතලොස්සක් දෙන තරුණ | කැළේ |
| රන් තුණු ජවය ද මරු ට යටත් බව තේරුම් ගෙන දහමටම | ඇලේ |
| අමාවකට නුබුරන නරි කැළ ඇයි පසළොස්වක දා | බුරලන්නේ |
| සක්දෙවි සලකුණු කල හා රූපය නැතිවද සතුනේ | දිරවන්නේ |
| "සස දා" සැක සමහර වියතුන් වෙති බොදු බව පමණයි | උප්පැන්නේ |
| සඳ මත මන්දිර තනනා සැලසුම් ඇති විදැදුරු සරණය | ගන්නේ |
| සඳේ එළිය යට තොරණ ලෙළෙන විට සුරපුරයක සලකුණු | ඇත්තේ |
| සඳට ඉහළ දෙව්පුරයක ඉපදෙන එවන් පිනක අරමුණ | මත්තේ |
| පිළිවෙත ආමිසයෙන් පැරදුණු දා දහම දරයි අනියත | සත්තේ |
| තෙමගුළ සමරන්නට සඳ ආවත් හෙට බොදු සව්වෙක් මෙහි | නැත්තේ |
| මද පවන හා මුසුව ගඟලියට ගී | ගයන |
| තරහ අවසරය ගෙන, උණ පඳුර අසනු | මැන |
| ලොව බැබළ වූ උතුම් එම දවස ළඟම | එන |
| උණ කැබැල්ලක් දෙන්න කූඩුවට අපි | සදන |
| බුදු වරුට ලොව අඳුර දුරලනා නැණ | පහන |
| දල්වන්න පිදුවාලු ඔබත් සිහිලැල් | සෙවණ |
| අනිමිසය නොකළාට මට පුදන උණය | ගෙන |
| අට ලෝ දහම පෙනෙන අටපට්ටමක් | සදන |
| නෙළුම් මල් කැකුළියනි ගඟ තුරුල්ලේ | නිදන |
| ඉවසන්න ටිකක් තව උතුම් දින පිපෙනු | මැන |
| නෙලන්නම් වෙසක් දා උදෑසන මම | පැමිණ |
| බුදු රජිඳු වන්දන්න පුදසුනට යමි | රැගෙන |
| පොහොය සඳ පින් පාට, සිටින මුව | තවරගෙන |
| කුමුදු මල් උවැසියන් ගේ සුවඳ ,පඬුරු | ගෙන |
| මුසු කරනු මැන ,සමඟ බැති ගීය උණ | වයන |
| ගෙනෙ එන්න බුදු කුටිය වෙත හමන මුදු | පවන |
| මද පවන සැඩ සුළඟ වී ගමට නොඑනු | මැන |
| කූඩුවට අවුලුවා නොම දවනු මලණු | මන |
| "ලොව නියත නැත" දහම කොහොම ගන්නෙද | හැඳින |
| මල්ලියා තව පොඩියි,සිත අහිමි දුක | දරන |
| ගී සර දිදී වෙනදා එන වෙරළ | සොයා |
| සාගර ජලය ඈතින් ඈතටම | ගියා |
| මේ වරයක්ය ,දෙවි දුන් ,නත්තලට | කියා |
| ධීවර සෙනඟ සිතිජය අල්ලන්ට | ගියා |
| අපරදිගින් විත් සුදු අය කරන | දගේ |
| මධුර පාන ගෙන සමහරු පාන | රගේ |
| සයුර ගෙන ගියා,දැන් දොම්නසය | නැගේ |
| කවර අයද දැන සිටියේ, දවසෙ | වගේ |
| නිසසල සයුර වෙත එක්කල නිසා | විස |
| දළ රළ පෙළකි වෙනදා නැති පුදුම | උස |
| බලතල වැඩි කරන් ඇවිදින් රකුසු | ලෙස |
| සුල මුල සොයනු බැරි සේ පෙරලුවා | වෙස |
| ලෑලි ගෙවල බිත්තිද වහලයද | කඩා |
| පේළි පේළි ජීවිත කරමතට | වඩා |
| පීලි අඹරවා ගෙන දුම්රියද | කුඩා |
| සෝලි කළා සාගරයක්, නොමැති | විඩා |
| වෙරළෙහි කිලිටි සෝදන්නට ආපු | මෙනි |
| පෙරළෙයි මුහුද ඒ මේ අත | උමතුවෙනි |
| මනසෙහි කසල සෝදනු බැහැ | සයුරකිනි |
| “මිනියෙහි ඇඟිලි කපලා රන් මුදුව | ගනි |
| වෙනදා වෙරළෙ මින් රළ ඇති සුසුම | බිදි |
| හැරදා හුස්ම අද ධීවර සෙනඟ | නිදි |
| පරදා කැලෑ නීතියෙ දුක සැවොම | විදි |
| නිරිඳා සමඟ යදියත් එක වලට | වදි |
| සිටු මාලිගා සහ පැල්පත් වෙරළ | දිග |
| නටුවෙන් ගිලිහි මල් සේ පාවෙනා | රඟ |
| පටු අදහස් ඇතිව ඇති නැති බේද | ළඟ |
| ඉටු වෙන දෙයක් කෝ ?තේරෙනවාද | වග |
| සොබා දහම අපගේ අංගයක් | කියා |
| ඔබා ඇඟිලි එය වෙනසක් කරනු | ගියා |
| හබා ඇවිත් දළ රළ පෙළ කඳුළ | තියා |
| සොබා දහමෙ දරුවෝ ඔබ කියා | ගියා |
| සුදු රෙද්දකින් සැරසී,පුතු වසන | තම |
| පන්සල වෙතට අවුදින් වී පිනට | පෙම |
| අල්ලා ඉදල් මිට දරදඩු අතට | සම |
| බෝ පත් අතු ගගා පොල් අතු වනයි | බිම |
| අම්මා ඇමදු සුදු වැලි ඇති ඒ | පාර |
| සක්මන් කළා පොඩි නම බොහො බොහො | වාර |
| "අම්මේ" කියා දී ඇගෙ කන වෙත | මීර |
| දැම්මා මවගෙ පින් පැලයට හිමි | පෝර |
මහණ පුතු: | |
| අම්මා හරිම මහලුයි වැඩපල | බැරිය |
| ඉන්නේ ඔහොම,හින්දා හිත තුල | විරිය |
| එන්නම් ,වෙලා හීරළු, අරගෙන | බිරිය |
| දෙන්නෙද අවසරය කරනට ඔබෙ | හරිය |
අම්මා: | |
| බුදු හිමි මලසුනට පරමල් වැඩල | වෙද |
| මන්දාරමට හසු වූවද සරා | සඳ |
| නිවිලද පහන් හමලා සැඩ සුලන් | වැද |
| බුදු පුතු හදෙහි කෙලෙසුන් රජ වෙලා | අද |
| පුතු ඉපදුනු දවසෙ අහලා පුතුගෙ | ඉකි |
| කන කැස්බෑව විය සිදුරෙන් අහස | දැකි |
| සිවුරට පුදපු දා, කැස්බෑ රංචු | වකි |
| දාහක් විතර සිදුරෙන් සක්වලම | දැකි |
| සතර වරිගයක් නිවනට ගන්ට | කියා |
| මගෙ රන් පුතු සසුනට පෙර දවසෙ | ගියා |
| වරිගෙ නොහැකි නම් ඔබවත් කඳුළු | තියා |
| නිවන් යන්න අපි එන්නම් ඔබව | සොයා |
| ගෙදර අත්තිවාරමෙ සවියක් | නැත්තේ |
| පුතුගෙ කුටියටයි එය හොඳහැටි | ඇත්තේ |
| කවුද කෙලෙස් ඇම දී පුතු බා | ගත්තේ |
| මරුවො දුවන් නොසිටා පන්සල | වත්තේ |
| මෙබවෙහි පිනට පුතුගේ මව වෙන්න | පැති |
| පෙර බවයන්හි කවුරුද අපි දන්නෙ | නැති |
| සසරේ හැටිය හදුනාගමු සියලු | පැති |
| උන්නා ඇතිය නවතිමු දැන් හොඳට | හැති |
මහණ පුතු: | |
| දුන් ඒ ඔවා මම පිළිගමි | අම්මාගේ |
| දැන් තේරිණි නොදැකපු මෝහය | මාගේ |
| පිණ්ඩපාතෙ යමි මම බුදු හිමි | වාගේ |
| ගන්න මවුනි,ඔබ වෙත හිමි පිඬු | බාගේ |
| කාක බෝධියෙ පත් සුළං වැද වයයි මළ බෙර තුන් | යමේ |
| මාල සහ මල් වඩම් කුමටද මිනී මල් පිපිලා | බිමේ |
| පාරෙ සුදු වැලි,දෙපස සිට ගොක් කොළත් දෙන ගරු නැත | නිමේ |
| ඈත ගමකින් අමුත්තෙක් එයි නොයන්නට නැවතත් | ගමේ |
| පොලව යට සිව් රියන් කුටියක සදහටම නිදි සුව | පතා |
| සතර කර මත දෝලියක වැඩමවයි සිත නැති මනු | සතා |
| අහස් මාලිග තනා පල කිම අවසනට පැලවත් | නැතා |
| සොහොන වත් කෝ අමුත්තෝ එති ඉදින් ඉඩ දිය යුතු | වෙතා |
| පොළවෙ දුහුවිලි පහස හුරු නැති අයත් පස තුළ | ගොළුවුණේ |
| සයන අදුනන් නැති අයත් මේ පුංචි කුටියේ | ඇලවුණේ |
| වැලලියන් කිය කියා මැතිරූ සමහරුත් මෙහි | වැලලුණේ |
| පාළුවක් නැහැ කනත්තට සැම තරාතිරයම | පැමිණුනේ |
| මමය මගෙමය කිය කියා දැඩි ලෙසින් අල්ලාගත් | කයේ |
| සාර අරගෙන කනත්තේ ගස් කොලන් වැඩෙනව දිව | රැයේ |
| සුළං වැදි ඒ තුරු ලතා පත් වලින් අනියත බව | ගැයේ |
| එතුරු පමණක් නොවේ ඉර සඳ සහ තරු ද දවසක | මියේ |
| හිගන්නෙක් වැලලූ තැනක අද රජෙක් ඇවිදින් | සැතපුණේ |
| සොහොන් කොත් බැඳවුයේ කුමටද තවකෙකුට ඉඩ | නැතිවුණේ |
| අයියලා මල්ලිලා සොහොනේ එකම වලකට | කොටුඋණේ |
| කනත්තට එන්නට කලින් තුබු ඉඩම් නඩු නෑ | විසඳුණේ |
| අම්මා නැගිට්ටට තව නිදි | නැගෙනහිර |
| බත් පත උයා කුකුළත් අඩලනට | පෙර |
| මල්ලට කජු පොල්ල කටුවද | සිලිකවර |
| යන්නේ අලුත් අරගෙන වැඩපලට | දුර |
| සිලි සිලි කවර ඉරලා අත ඇඟිලි | බැඳ |
| පොරවා දෙදන පහළට බැංකුවක | හිඳ |
| ගල මත විසුරුවා අලු කජු තලන | සඳ |
| විස කිරි මුහුණ සිඹිනට උඩ | පනිනවද |
| තැලුවේ කජු උනත් හිත නිතරම | තැලිණි |
| ඉඳ හිට ලෙලි සමඟ මද කටුවට | ඇමිණි |
| කැඩුවා කියා අම්මට බැන ඒ | බැමිණි |
| දුන්නේ පඩිය රුපියල් සියයක් | පමණි |
| කජු මාළුවට උරුමය නැති ලිපක් | තුළ |
| ලෙලි ඇවිලුනා අම්මා ගෙට ආව | කල |
| උයලා බත් පතක් සහ මැල්ලුමක් | කොළ |
| කිරි ඇලි ඇති අතින් කැව්වා උනා | කෙල |
| පොල් අතු සෙවිලි යාලත්තේ මැටි | පැලක |
| අම්මගෙ වාසගම කෙටුනා කජු | ගලක |
| බත් පත සැදූ දුප්පත් පොඩි | පැල්පතක |
| පින් බිම මෙයයි එය මට විතරද | මතක |
| ඉන්න බැහැ කියා අතු සතරේ බිලිං | ගසේ |
| යන්නෙ කොහොම නුඹ ගිරවුන්ගේ සිනා | ඇසේ |
| කන්න බැරි උනත් ඉවසන් ඔය ඇඹුල් | රසේ |
| එන්න නම් එපා යළි දහසක් පැතුම් | නැසේ |
| ගොළු වෙලා කිමද? ඉපදී නුඹ ගිරා | කුලේ |
| ඔලු නමා එපා ඉන්නට දොඩවනා | රැලේ |
| තලු මරා උඹත් කාපන් ඒ බිලින් | පලේ |
| දළු ලලා නොදිරු බෙනයට යමු අපිත් | කැලේ |
| අතු මතින් ඉහල අත්තට යන රටා | බලා |
| සිතු ලෙසින් බැයිද නුඹ හට කිමද | නැවතිලා |
| රතු පැහෙන් දිලෙන මාලය ගෙලේ | පළදලා |
| පැතු ලෙසින් ගිරව් ඉගිලී උඹව | තනිකලා |
| වටු සියොත් රඟන රන්වන් කරල් බර | කෙතේ |
| අටු පිටින් කඩන් එන්නට අපෙත් හිත | ඇතේ |
| තටු සලන්න බැහැ සවියක් නැහැ | පියාපතේ |
| ඉටු කරන් උඹේ යුතුකම මගෙ ගිරා | පුතේ |
