බැස එන්න මගෙ පෙම්වතී

සඳ ගාව සුරතල් වෙවී
තුර තාම වෙයි නිවි නිවී
කණමැදිරි මගෙ පෙම් කවී
අඳුරේම ඔබවම සෙවී

අහසේ රජුයි තරුපතී
තරු  ඇතවුරෙහි අධිපතී
හමනා සුළන්හී එතී
බැස එන්න මගෙ පෙම්වතී

සඳ අවට මුරයේ  දපා
වවුලන්ට හසුවෙන්නෙපා
එළි ගේන සිනහා පපා
තරුපති ට රැවටෙන්නෙපා

කඩුපුල් මලත් දැන් පිපේ
කුමුදුත් වැවේ දෙති ඔපේ
වෙල් එළිය ගමෙහී  අපේ
යළි දෙන්න ඔබෙ පෙම් සැපේ

විරහාව පමණයි රැයේ
සේපාලි මියෙනා පැයේ
ඉර කුසුම වෙමි  නුබ දියේ
හිරුකතව ඉපදෙන් ප්‍රියේ

සමාජේ

  

පැටවුන්ගෙ ඇදය ගැන කවි ලියන,	බුම්මාන
මහවුන්ට, කකුළුවොම දෙති ඉහළ	සම්මාන
ධීවරයො හෙට ඇවිත් අඩු දෙකෙන්	අල්ලාන
දියහැලියෙ දැම්ම විට පිළිස්සෙයි	අම්බාන
රතු රෝස මල් පුදති පිනට ලද	රුව වතේ
සල්ලාල සමනල්ලු පැණි උරති	හිතුමතේ
හැලෙන පියපත්, පෙති ව පිපුන කල	තුරු මතේ
ඉකි බිඳින කොඩ මල්හි බිහි වුණේ	එම කැතේ
කැකුළු මුකුලිත කරන නටුවෙන්ම	උගුළුවා
බබරුන්ව එල්ලන්න දැල වියයි	මකුළුවා
අකල් මල් කැකුළකට මළ බබර	පණ යවා
කැප්පෙටිය අතු අකුල මකුළු දිවි	වැනසුවා
මිලින හිරු වළදාන සිඳු සුසානය	දෙසින්
සඳක් තරු පන්තියට පැමිණ ඇඳුරිඳු	වෙසින්
එළි ජනන පාඩමයි උගන්වන්නේ	තොසින්
දවල් සුද ලබනු අටි ඇතිව රෑ නුබ	කුසින්